مقدمه : مراقبت از جانباز مبتلا به استرس پس از سانحه، می تواند ابعاد مختلف زندگی همسران و کیفیّت زندگی آنان را تحت تأثیر قراردهد. مهارت مثبت اندیشی شامل آموزش فکر کردن به صورت متفاوت، هم درباره حوادث و داشته های مثبت و هم درباره حوادث و داشته های منفی و ارزش نهادن به این داشته ها است. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش مثبت اندیشی بر کیفیت زندگی همسران جانبازان دچار اختلال استرس پس از سانحه انجام شد.

 مواد و روش ها : این مداخله­ به صورت کارآزمایی میدانی تصادفی­ شده بر روی 60 نفر از از همسران جانبازان دچار استرس پس از سانحه انجام شد. نمونه پژوهش با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. پرسش­نامه­ ی کیفیت زندگی (SF-36) توسط مراقبین، قبل، بعد و دوماه پس از آموزش تکمیل گردید. ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺷﺎﻣﻞ آموزش مثبت اندیشی در 8 جلسه ﺑﻮد. داده ­ها با آزمون های تی زوجی، من ویتنی و کای اسکوئر در سطح معناداری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.

یافته ها: بین گروه ها در ابتدای مطالعه تفاوت آماری معنی داری از نظر ویژگی های دموگرافیک و ابعاد هشت گانه کیفیت زندگی مشاهده نشد. در گروه مداخله، میانگین نمره کلی کیفیت زندگی در مرحله قبل از مداخله 11/0 ± 79/2 به   11/1 ± 87/4 در مرحله بعد از مداخله و 8/6 ± 95/8 در مرحله دو ماه بعد تغییر یافت که از گروه کنترل به طور معنی داری در سطح (p <0/005) بیشتر بود.

بحث و نتیجه گیری: ‌‌با‌ توجه ‌به ‌موثر ‌بودن ‌آموزش‌ مثبت اندیشی بر ﻛﻴﻔﻴﺖ زﻧﺪﮔﻲ همسران جانبازان دچار استرس پس از سانحه توصیه می شود برنامه های مبتنی بر مثبت اندیشی را به منظور ارتقا کیفیت زندگی آن ها به کار ببرند.