مقدمه: بیماری کووید-19 علائم بالینی و آزمایشگاهی متعددی ایجاد می ­کند که هر یک از این علائم ممکن است در تشخیص بیماری و یا تعیین سیر بیماری موثر باشد. در این مطالعه  تغییرات سیستم انعقادی در افراد مبتلا به کووید-19 بستری در  بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی/ مقطعی، تعداد 90 بیمار مبتلا به کووید-19 بستری در بیمارستان انتخاب و از نظر تغییرات سیستم انعقادی (PT، PTT، Plt، MPV، D-dimer و FDP) روز اول و هفتم بستری  بررسی  و مقایسه شدند. تحلیل داده­ ها با نرم افزار SPSS نسخه 26 صورت گرفت. جهت مقایسه تغییرات انعقادی روز اول و هفتم بستری به صورت کمی از آزمون ویل-کاکسون و به صورت کیفی رتبه­ ای از آزمون مک­نمار استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین سن بیماران51/61 سال، 53/33 درصد مرد و 46/64 درصد زن بودند. به ترتیب روز اول و هفتم بستری میانگین و انحراف معیار PT: 71/69±12/1 و 2/39±15/00 ثانیه (P<0.001)، PTT: 5/09±33/8 و 11/31±43/32 ثانیه (P<0.001)، Plt: 58/30±276/18 و 7/20±244/09 ×10³/µl (P<0.001)، MPV: 0/84±8/2 و 3/83±10/58 فمتولیتر (P<0.001)، D-Dimre: 40/17±300/34 و 194/26±493/17 نانوگرم بر میلی­لیتر (P<0.001) بود. همچنین FDP بالاتر از 5 روز اول و هفتم بستری به ترتیب 6/7 و 70 درصد (P<0.001) بود.

بحث و نتیجه‌گیری: سیستم انعقادی بیماران مبتلا به کووید-19 از زمان بستری تا روز هفتم دچار تغییرات قابل توجهی می­ شود. این تغییرات شامل افزایش PT، PTT، MPV و D-Dimer، FDP و کاهش پلاکت است.