مقدمه: همه‌گیری کووید19 اثرات عمیق و گسترده‌ای بر جنبه‌های مختلف زندگی اجتماعی و فردی داشته است. یکی از این تأثیرات، افزایش وابستگی به فناوری‌های دیجیتال؛ به‌ویژه گوشی‌های هوشمند است که می‌تواند منجر به نوموفوبیا شود. نوموفوبیا، ترس یا اضطراب ناشی از دست دادن دسترسی به تلفن همراه است. هدف از این مطالعه، شناسایی و تحلیل شیوع نوموفوبیا در بین دانشجو معلمان پردیس‌ها و مراکز دانشگاه فرهنگیان اصفهان پس از همه گیری کووید-19 است. این تحقیق به دنبال آن است تا درک بهتری از چگونگی تأثیر همه‌گیری بر رفتارهای وابسته به فناوری در جامعه دانشگاهی ارائه دهد.

مواد و روش­‌ها: این مطالعه به روش توصیفی-تحلیلی و به صورت مقطعی در زمستان 1402 انجام شد. جامعه آماری مطالعه شامل 284 دانشجوی دختر و پسر 18 تا 24 ساله پردیس‌های دانشگاه فرهنگیان اصفهان بودند که به صورت خودجوش و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. از این تعداد، 101 نفر مذکر و 183 نفر مؤنث بودند. برای تحلیل داده‌ها از نسخه 5 نرم‌افزار  Graph Pad Prism(San Diego, CA 92108) استفاده شد. P برابر 0.05 ازنظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد.

یافته­‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که پس از همه‌گیری کووید-19، 58.45 درصد از دانشجویان در سطح شدید نوموفوبیا قرار دارند، در حالی که 32.39 درصد در سطح متوسط و 7.39 درصد در سطح خفیف این اختلال هستند. تنها 1.76 درصد از دانشجویان فاقد نوموفوبیا بودند. همچنین، تفاوت معنی‌داری در شیوع نوموفوبیا بر اساس جنسیت مشاهده نشد. رفتارهای استفاده از گوشی هوشمند دانشجویان نیز با نوموفوبیا ارتباط معنی‌داری دارند؛ به‌طوری که افزایش زمان استفاده از گوشی و شبکه‌های اجتماعی به بروز یا تشدید احساس اضطراب ناشی از عدم دسترسی به تلفن همراه منجر می­‌شود.

نتیجه‌­گیری: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که همه‌گیری کووید-19 به طور قابل‌توجهی بر افزایش شیوع نوموفوبیا در بین دانشجویان تأثیر گذاشته است. این نتایج می‌تواند به دانشجویان کمک کند تا با آگاهی بیشتر از عوامل ایجادکننده نوموفوبیا، میزان و نحوه استفاده از تلفن های هوشمند را مدیریت کنند.