علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی

مقدمه: فناوری اطلاعات و ارتباطات[1] به عنوان یک ابزار مهم برای بهبود آموزش بهداشت و ایجاد ظرفیت تحقیقاتی در کشورهای درحال توسعه پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، بررسی دیدگاه دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم‌پیراپزشکی در رابطه با استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات و تأثیر آن در تحقیقات سلامت می‌باشد.

مواد روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بود و به روش مقطعی از مهرماه تا اسفندماه 1402 انجام شد. به جهت جمع آوری داده، از یک پرسشنامه‌ از پیش توسعه‌یافته استفاده شد. پس از بومی سازی و تایید پرسشنامه توسط پنل متخصصان پرسشنامه به‌صورت الکترونیکی در میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده علوم‌پیراپزشکی مشهد که مایل به شرکت در این طرح بودند، توزیع شد. پرسشنامه شامل چهار بخش و 31 سؤال بود که عبارتند از؛ اطلاعات دموگرافیک، تاریخچه استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات (15 سوال)، استفاده از ابزارها و نگرش به فناوری اطلاعات و ارتباطات.برای تحلیل داده ‏ها از نرم افزار R نسخه 4 استفاده شد.

یافته‌ها: در مجموع 54درصد از دانشجویان به سوالات پرسشنامه پاسخ دادند.36/7درصد دانشجویان اظهار کردند که در فعالیت های پژوهشی اخیر خود از ابزارهای فناوری اطلاعات و ارتباطات استفاده کرده اند. بااین حال 67/3درصد دانشجویان بیان کردند که تا به امروز در هیچ یک از جوانب، آموزشی رسمی یا غیررسمی نداشته اند. 75درصد از شرکت کنندگان بیان کردند که اگر قصد شرکت در یک دوره از کلاس های پژوهش بالینی و سلامت جمعی را داشتند، کارگاه ها را برای آموزش انتخاب می کردند. همچنین، هیچ رابطه معناداری بین سطح دانش فناوری اطلاعات و ارتباطات دانشجویان برای استفاده در تحقیقات با متغیرهایی از جمله؛ جنس (0/393P =) رشته تحصیلی (0/395P =) و آموزش قبلی (0/491P =) مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان دادند که استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات برای انجام تحقیقات دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم‌پیراپزشکی بسیارمهم است، اما آن ها آموزش‌های مرتبط را دریافت نکرده  بودند. نتایج نشان دهنده نیاز به برگزاری کارگاه های متعدد و مرتبط با حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات در تحقیقات بهداشتی برای دانشجویان تحصیلات تکمیلی است.