علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی

مقدمه: شکستگی ایزوله استرنوم به عنوان یک شکستگی خطرناک شناخته شده است. اقدامات درمانی محافظه کارانه و طول مدت بستری زیاد، بار مالی زیادی به‌دنبال دارد. دانش موجود معدود است. هدف از مطالعه حاضر تعیین میزان آسیب قلبی به دنبال شکستگی ایزوله استرنوم در بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان پورسینای شهر رشت بود.
مواد و روش‌ها: این یک مطالعه توصیفی گذشته‌نگر بود. اطلاعات مراجعین با شکستگی ایزوله استرنوم از سامانه اطلاعات بیمارستان (HIS) در بازه زمانی 1396 الی 1398 استخراج شد.
یافته‌ها: 31 مورد بیمار واجد شرایط ورودی بودند که میانگین و انحراف معیار سن آن ها 14± 19/49 سال بود. بیشترین تعداد بیماران یعنی 3/32 درصد در گروه سنی 40 تا 49 ساله و 2/74 درصد مرد، 74درصد مکانیسم تروما ناشی از تصادف، 8/67 درصد بیماری همراه نداشتند، صد درصد بیماران بدون سابقه تروما و سابقه جراحی قلب بودند. میانگین و انحراف معیار روزهای بستری 58/1 ±87/1 بود. صد درصد بیماران با شکستگی ایزوله استرنوم، بدون هرگونه عارضه‌ای بودند و فقط داروی ضد درد دریافت کردند و هیچ مداخله درمانی دیگری دریافت نکردند. اکثریت موارد 3/90 درصد بیماران بدون عارضه قلبی بودند و تمام بیماران با بهبودی ترخیص شدند و مرگ و میر صفر بود.
نتیجه‌گیری: به‌نظر می رسد شکستگی ایزوله استرنوم بدون همراهی با سایر شکستگی‌های مجاور در قفسه‌ی سینه، منجر به آسیب قلبی و مرگ و میر و عوارض همراه نمی‌شود و نگرانی در این باره فقط منجر به طولانی شدن احتمالی مدت بستری بیماران در بیمارستان و افزایش بار مالی و خدماتی هم بر بیماران و هم بر سیستم بهداشتی درمانی می‌شود.