مقدمه: امروزه اپی ژنتیک به معنی مطالعه تغییراتی در بیان و یا عملکرد ژن است که به سلول نسل بعد قابل توارث بوده بدون اینکه تغییری در توالی DNA ایجاد شده باشد. مکانیسم های اصلی اپی ژنتیک شامل متیلاسیون DNA، تغییرات هیستونی و تغییر در وضعیت قرارگیری نوکلئوزوم می­باشند. مطالعات مختلف، ارتباط تغییرات اپی ژنتیک را با بروز و یا پیشرفت و متاستاز انواع مختلف سرطان ها نشان داده است. برخلاف جهش های ژنتیکی، اکثر تغییرات اپی­ژنتیکی ممکن است قابل برگشت یا پیشگیری باشند. لذا، بازگرداندن وقایع اپی­ژنتیک نابجا در سلول­های نئوپلاستیک، یک روش درمانی رو به گسترش در درمان یا پیشگیری سرطان است.

مواد و روش­ها: این مطالعه از نوع مروری بوده که بطور سیستماتیک با استفاده از کلیدواژه­های مربوطه به جستجوی مقالات مرتبط در سایت­های معتبر پرداخته و اطلاعات لازم جمع آوری شده است.

یافته ها: امروزه مشخص شده که اختلال در مکانیسم­های اپی ژنتیک می­تواند با تاثیر و همکاری با جهش­های سرطانزا موجب پیشرفت رشد تومور شود. بنابراین مدیریت وقایع اپی­ژنتیکی نابجا بعنوان راهی برای هدف قرار دادن شکل ­گیری و یا پیشرفت سرطان، یک روش درمانی منطقی و موثر است. فهم ارتباط بین اپی­ ژنتیک و سرطان در تعیین پیش ­آگهی نیز همانند درمان دارای استفاده_­های کاربردی است.

بحث و نتیجه گیری: به نظر می­آید که بسیاری از جنبه­های اپی­ژنتیک هنوز ناشناخته بوده و مطالعات مختلف برای کشف دیگر مکانیسم های اپی ژنتیک و ارتباط آنها با یکدیگر و همچنین با بروز و یا پیشرفت بیماری­های مختلف خصوصا سرطان ادامه دارد.