مقدمه: امروزه اپی ژنتیک به معنی مطالعه تغییراتی در بیان و یا عملکرد ژن است که به سلول نسل بعد قابل توارث بوده بدون اینکه تغییری در توالی DNA ایجاد شده باشد. مکانیسم های اصلی اپی ژنتیک شامل متیلاسیون DNA، تغییرات هیستونی و تغییر در وضعیت قرارگیری نوکلئوزوم میباشند. مطالعات مختلف، ارتباط تغییرات اپی ژنتیک را با بروز و یا پیشرفت و متاستاز انواع مختلف سرطان ها نشان داده است. برخلاف جهش های ژنتیکی، اکثر تغییرات اپیژنتیکی ممکن است قابل برگشت یا پیشگیری باشند. لذا، بازگرداندن وقایع اپیژنتیک نابجا در سلولهای نئوپلاستیک، یک روش درمانی رو به گسترش در درمان یا پیشگیری سرطان است.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع مروری بوده که بطور سیستماتیک با استفاده از کلیدواژههای مربوطه به جستجوی مقالات مرتبط در سایتهای معتبر پرداخته و اطلاعات لازم جمع آوری شده است.
یافته ها: امروزه مشخص شده که اختلال در مکانیسمهای اپی ژنتیک میتواند با تاثیر و همکاری با جهشهای سرطانزا موجب پیشرفت رشد تومور شود. بنابراین مدیریت وقایع اپیژنتیکی نابجا بعنوان راهی برای هدف قرار دادن شکل گیری و یا پیشرفت سرطان، یک روش درمانی منطقی و موثر است. فهم ارتباط بین اپی ژنتیک و سرطان در تعیین پیش آگهی نیز همانند درمان دارای استفادههای کاربردی است.
بحث و نتیجه گیری: به نظر میآید که بسیاری از جنبههای اپیژنتیک هنوز ناشناخته بوده و مطالعات مختلف برای کشف دیگر مکانیسم های اپی ژنتیک و ارتباط آنها با یکدیگر و همچنین با بروز و یا پیشرفت بیماریهای مختلف خصوصا سرطان ادامه دارد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |