دوره 16، شماره 4 - ( علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی ( زمستان 1400) 1400 )
جلد 16 شماره 4 صفحات 17-10 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمدرضا خلیلی فرد1 
، رسول سلیمی2 ، فاطمه امیری 3
، رسول سلیمی2 ، فاطمه امیری 3
1- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
2- گروه طب اورژانس، بیمارستان بعثت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، amirif2012@gmail.com
2- گروه طب اورژانس، بیمارستان بعثت، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران
3- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی همدان، همدان، ایران ، amirif2012@gmail.com
چکیده: (936 مشاهده)
مقدمه: ویروس کووید-19 با ایجاد ترومبوز و تاثیر بر سیستم هموستاز می تواند باعث افزایش سطح D_dimer شود. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط سطح D_dimer با شدت بیماری در بیماران مبتلا به کووید-19 بستری در بیمارستان بعثت همدان طراحی و اجرا گردید.
مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی و گذشته نگر پرونده ی 366 بیمار مبتلا به کووید-19 مراجعه کننده به بیمارستان بعثت استان همدان بطور تصادفی انتخاب شد. شدت بیماری بصورت سطح 1یعنی نیاز به مراقبت ویژه و سطح 2 یعنی نیاز به مراقبت بیمارستانی ارزیابی شد. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تی مستقل تحلیل شد.
یافته ها : میانگین سطح D-dimer بیماران 1/01 ± 1/18 میکروگرم بر میلی لیتر بود. شدت بیماری در 179 بیمار (47/3 درصد) در سطح 1 و در 187 بیمار (52/7 درصد) در سطح 2 مشاهده شد. سطح D-dimer در بیماران با سطح 1 بطور معنی داری بیشتر از بیماران سطح 2 بود. (0/0001=P). بین سطح D-dimer با مدت بستری بیماران در بیمارستان و مدت بستری بیماران در بخش ICU ارتباط مستقیم معنی دار وجود داشت(0/0001=P).
بحث و نتیجه گیری: سطح D-dimer با شدت بیماری بیشتر در ارتباط است و بر مدت بستری در بیمارستان و ICU تأثیرگذار می باشد.
مواد و روش ها: در این پژوهش مقطعی و گذشته نگر پرونده ی 366 بیمار مبتلا به کووید-19 مراجعه کننده به بیمارستان بعثت استان همدان بطور تصادفی انتخاب شد. شدت بیماری بصورت سطح 1یعنی نیاز به مراقبت ویژه و سطح 2 یعنی نیاز به مراقبت بیمارستانی ارزیابی شد. اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تی مستقل تحلیل شد.
یافته ها : میانگین سطح D-dimer بیماران 1/01 ± 1/18 میکروگرم بر میلی لیتر بود. شدت بیماری در 179 بیمار (47/3 درصد) در سطح 1 و در 187 بیمار (52/7 درصد) در سطح 2 مشاهده شد. سطح D-dimer در بیماران با سطح 1 بطور معنی داری بیشتر از بیماران سطح 2 بود. (0/0001=P). بین سطح D-dimer با مدت بستری بیماران در بیمارستان و مدت بستری بیماران در بخش ICU ارتباط مستقیم معنی دار وجود داشت(0/0001=P).
بحث و نتیجه گیری: سطح D-dimer با شدت بیماری بیشتر در ارتباط است و بر مدت بستری در بیمارستان و ICU تأثیرگذار می باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
مقالات کامل
دریافت: 1400/12/24 | پذیرش: 1401/1/30 | انتشار: 1401/1/1
دریافت: 1400/12/24 | پذیرش: 1401/1/30 | انتشار: 1401/1/1
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |