مقدمه: طلاق یکی از آسیبهای اجتماعی است که باعث کاهش سلامت عمومی و کیفیت زندگی زنان میگردد. زنان مطلقه یکی از گروه‌های آسیب‌پذیر جامعه محسوب می‌شوند که از محرومیت اجتماعی رنج می بردند. این تحقیق، باهدف بررسی عوامل موثر بر محرومیت اجتماعی زنان مطلقه انجام شد.

مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 400بزرگسال ساکن شهر تهران در سال 1399 انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس تا تکمیل حجم نمونه ادامه یافت. ابزار اندازه گیری پرسشنامه استاندارد 38 گویه ای با طیف لیکرت پنج درجه ای بود که به صورت آنلاین طراحی شد. برای بررسی رابطه بین محرومیت اجتماعی و متغیرهای جمعیت شناختی از آزمون t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه، رگرسیون خطی چندگانه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 با سطح معنی داری 0/05>P استفاده شد.

یافته ها: رابطه معناداری بین محرومیت اجتماعی و وضعیت اشتغال، اقتصادی و تأهل (0/001 > P) وجود داشت. علاوه بر این، بین محرومیت اجتماعی و سن (0/001 > P) همبستگی قابل توجهی وجود داشت. وابستگی اقتصادی مبتنی بر وضعیت تاهل دارای بیشترین میانگین در میان حوزه های پنج گانه بود.

بحث و نتیجه گیری: زنان مطلقه نسبت به سایر پاسخ دهندگان درک بیشتری از محرومیت اجتماعی گزارش دادند. از نتایج مطالعه حاضر می توان جهت اجرای مداخلات موثر برای کاهش محرومیت اجتماعی و بهبود شرایط زندگی زنان مطلقه استفاده گردد.