علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی

مقدمه: روش تصویربرداری سی تی آنژیوگرافی قلبی، به صورت یک پیش آزمون برای بررسی بیماران دارای مشکل در شریان‌های قلبی، به کار می‌رود. به دلیل دوز بالای بیماران در این روش تصویربرداری، روش‌های کاهش دوز و استراتژی‌های تصویربرداری­ای که کمترین دوز را با حفظ کیفیت تصاویر به بیماران برسانند، مورد مطالعه و تحقیق می‌باشد. مقاله حاضر به طور مختصر جنبه‌های بالینی و روش‌های کاهش دوز در سی تی آنژیوگرافی قلبی را مورد بررسی قرار می‌دهد.

مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری و از لحاظ روش به شیوه تحلیل محتوا (Content Analysis) با جستجو واژه‌های کلیدی سی تی آنژیوگرافی قلبی، حفاظت پرتویی و روش‌های کاهش دوز بیماران در پایگاه‌های اینترنتی google scholar، science direct، pubmed و Scopus انجام گرفته است. بعد از انجام جستجو، از میان مقالات به دست آمده، 10 مقاله برگزیده شده و بر اساس آن‌ها این مقاله به نگارش در آمده است.

یافته‌ها: به منظور کاهش دوز بیماران در سی تی آنژیوگرافی قلبی، روش‌های کاربردی مختلفی مانند کنترل جریان تیوب با استفاده از ECG، کاهش ولتاژ تیوب پرتو ایکس، روش‌های تغییر توالی اسکن، پوشش آشکارسازی بزرگ‌تر و حالت‌های با گام (Pitch) بیشتر برای کاهش دوز واگذار شده به بیمار در سی تی آنژیوگرافی قلبی وجود دارند.

بحث و نتیجه گیری: برای کاهش دوز اکسپوژر تابشی در CT قلب برای کاربردهای روزانه چندین استراتژی عملی هم اکنون در دسترس هستند. بسیاری از استراتژی‌های ذخیره دوز که در بسیاری از بیماران کاربردی است ، می‌توانند به طور بسیار زیاد مورد استفاده قرار بگیرند. همانطور که در نشست علمی موسسه قلب امریکا در سال 2008 بیان شد تکنیک‌های بسیاری که از الگوریتم‌های ذخیره دوز استفاده می‌کرده‌اند، هم اکنون به صورت تجاری ارائه شدند و بسیار مهم و ضروری است که پروتکل اسکن را برای هر بیمار با استفاده از هرگونه استراتژی ممکن برای کاهش دوز به صورت انفرادی سازگار کرد. تلفیق چندین الگوریتم ذخیره دوز معمولاً عملی است و منجر به کاهش مؤثری در دوز تابشی در بررسی CT قلبی می‌شود.