مقدمه: کمردرد، شایع‌ترین اختلال اسکلتی-عضلانی شناخته‌شده در جوامع نظامی و به‌طور ویژه پلیس می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل خطر دردهای کمری در نیروهای پلیس راهور اصفهان بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر به‌صورت مقطعی و بر روی 100 نیروی پلیس راهور اصفهان در دو گروه ۵۰ نفری مبتلا به کمردرد و سالم انجام شد. مجموعه وسیعی از عوامل خطر دردهای کمری در قالب دو دسته عوامل خطر شغلی و غیرشغلی با استفاده از پرسشنامه و نیز 4 تست حرکتی ارزیابی گردید. داده‌های اندازه‌گیری شده با استفاده از آزمون آماری رگرسیون لجستیک و با نرم افزار SPSS نسخه 22 تجزیه‌ و تحلیل شد.
یافته‌ها: مهم‌ترین عوامل خطر غیرشغلی شامل: افزایش سن، وزن، شاخص توده بدنی، ساعات نشستن، ایستادن و رانندگی در زمان‌های غیرکاری، دفعات تکرار برداشتن اجسام سنگین در زمان‌های غیرکاری، افسردگی و اضطراب و نیز کاهش میزان فعالیت بدنی در اوقات فراغت، میزان و کیفیت خواب و ثبات ناحیه مرکزی بدن بودند (0.05 P≤). مهم‌ترین عوامل خطر شغلی را نیز افزایش سابقه شغلی، ساعات نشستن و ایستادن در محیط کاری، دفعات خم شدن و چرخش‌های کمری بدون برداشتن اجسام در محیط کاری، استرس شغلی و نیز کاهش میزان استراحت و میزان فعالیت جسمانی سازمان‌یافته در محیط کاری و رضایت شغلی تشکیل دادند (0.05 P≤).
بحث و نتیجه گیری: به‌کارگیری برنامه‌های پیشگیرانه با در نظرگیری عوامل خطر مهم به‌دست‌آمده در پژوهش حاضر می‌تواند علاوه بر پیشگیری از کمردرد در نیروهای پلیس راهور، هزینه‌های مرتبط و نیز غیبت‌های کاری مکرر به دلیل مبتلا شدن به کمردرد را کاهش دهد.