دوره 17، شماره 1 - ( علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی ( بهار 1401) 1401 )                   جلد 17 شماره 1 صفحات 66-58 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- استادیار، گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه افسری امام علی (ع)، تهران، ایران. ، mohammadyari.s@gmail.com
2- دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده:   (1094 مشاهده)
مقدمه: سلامتی در سطح جامعه به عنوان اولویت اول در جامعه بشری حاضر می باشد. تمامی افراد نظامی در پی بهبود و حفظ
سلامتی خود از طریق راه های مختلف می باشند. تمرینات تناوبی شدید می تواند سازگاری های فیزیولوژیکی شبیه تمرینات
استقامتی سنتی را تحریک کند و عملکردهایی را که به طور عمده متکی بر متابولیسم انرژی هوازی است، افزایش دهد.بنابراین مطالعه حاضر با هدف مروری بر اثرات فیزیولوژیکی تمرینات اینتروال شدید؛ سازگاری های مرتبط با بنابراین مطالعه حاضر با هدف مروری بر اثرات فیزیولوژیکی تمرینات اینتروال شدید؛ سازگاری های مرتبط با vo2max و شاخص توده بدنی در افراد نظامی صورت گرفت.
مواد و روش ها: تاثیر تمرینات اینتروال شدید تا آگوست 2022 بر فاکتورهای سلامت در افراد نظامی جستجو شد. جستجو درپایگاه های PubMed, Web of Science, Cochrane Central Register of Controlled Clinical Trials, Google Scholar, and Scopus صورت گرفت. برای متاآنالیز از اندازه اثرHedges’s g (نسبت تفاضل میانگین دو گروه به انحراف معیار وزنی آمیخته) استفاده شد. و برای بررسی تحلیل داده از نرم افزار20 Comprehensive Meta-Analysis version استفاده شد.
یافته ها: از بین مطالعات وارد شده به تحقیق حاضر 6 مطالعه وارد متاآنالیز شدند. تمرینات تناوبی شدید اثر معنی داری با فاصله اطمینان %95 ( 1/7- 0/027 ) بر افزایش vo2max (P= 0/001)  و تمرینات تناوبی شدید با فاصله اطمینان %95 ( 1/58 - 0/05 ) اثر معناداری بر   BMI ( p=0/04) در افراد نظامی دارد.
بحث و نتیجه گیری: نتایج مطالعه فراتحلیل حاضر نشان می دهد که تمرینات تناوبی شدید باعث بهبود شاخص های سلامت
(حداکثر اکسیژن مصرفی و شاخص توده بدنی) در افراد نظامی می شود.

 
متن کامل [PDF 795 kb]   (977 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: مقالات کامل
دریافت: 1401/6/28 | پذیرش: 1401/7/10 | انتشار: 1401/7/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.