دوره 15، شماره 2 - ( علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی ( تابستان 1399) 1399 )                   جلد 15 شماره 2 صفحات 54-47 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه بهداشت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران ، hooman_khandan@yahoo.com
2- گروه بهداشت، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
3- دانشگاه علوم تحقیقات
چکیده:   (1528 مشاهده)
مقدمه: جیره اضطراری به عنوان عاملی مهم در پدافند غیرعامل مطرح است که در شرایط جنگی و در مدیریت بحران شرایط غیرجنگی می تواند تاثیرگذار باشد. به دلیل شرایط کاربرد جیره مهم است که جیره قابلیت تامین نیاز به ماکرو و میکرو مولکول های مورد نیاز را تامین کند و از آن جا که بخش عمده ای از ترکیب جیره را کربوهیدرات تشکیل می دهد بسیار حائز اهمیت می باشد که با توجه به گسترش دیابت و سندرم متابولیک بتواند توسط عموم افراد با حداقل مضرات قابل مصرف باشد.
مواد و روش ها: در این پژوهش سعی شده فرمولاسیونی تعریف شود که بتواند علاوه بر اینکه منبعی غنی از پروتئین، کربوهیدرات و چربی می باشد قابلیت مصرف توسط افراد دیابتی را در کنار تولید حداکثر انرژی، فراهم سازد. در ترکیب جیره اضطراری تولیدی از ایزومالتولوز، ایزوله سویا، کره بادام زمینی، روغن زیتون، اسیدمالیک و وانیل استفاده شده است.
یافته ها: طبق نتایج آنالیز 60 % انرژی توسط کربوهیدرات، 10 % توسط پروتئین و 30 % توسط چربی تامین می شود. و محصول به گونه ای فرموله شده که ایزوله سویا، کره بادام زمینی و روغن زیتون به عنوان مغز باشد و ایزومالتولوز به عنوان جایگزین سالم و ایمن شکر و پوشش سطحی کنترل کننده میزان رطوبت و عامل کاهنده آلودگی میکروبی باشد که در نهایت طبق نتایج آنالیز بدون نیاز به بسته بندی خاص در طی دوره ماندگاری بدون تغییر قابل مصرف می باشد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به تنظیم متابولیسم قندخون می توان نتیجه گرفت، ایزومالتولوز از قند معمولی و سایر قندهای جایگزین بسیار بهتر است و با توجه به مفید بودن ایزوله سویا، کره بادام زمینی و روغن زیتون برای افراد دیابتی در کنار منبع غنی پروتئین و چربی، ترکیب مناسبی برای تامین ریزمولکول ها و درشت مولکول های مورد نیاز افراد می باشد.
متن کامل [PDF 524 kb]   (716 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مقالات کامل
دریافت: 1399/7/20 | پذیرش: 1399/10/21 | انتشار: 1399/6/31

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.