دوره 12، شماره 3 - ( علوم پیراپزشکی و بهداشت نظامی (پاییز 1396) 1396 )                   جلد 12 شماره 3 صفحات 28-23 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه بیماری های عفونی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
2- گروه میکروب شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
3- گروه ایمنی شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
4- دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران ، dr.aliallame@gmail.com
5- گروه علوم آزمایشگاهی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران
چکیده:   (3760 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه برخی از مداخلات پزشکی مکرر از جمله مصرف وسیع داروهای مهار کننده سیستم ایمنی و آنتی بیوتیک ها موجب گسترش مقاومت های داروئی و عفونت های  بیمارستانی مقاوم به درمان شده است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی وضعیت عفونت های بیمارستانی با منشأ باکتریائی در دو بیمارستان منتخب شهر تهران می باشد.
مواد و روشها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی بر روی بیماران بستری در دو بیمارستان امام رضا(ع) و بعثت شهر تهران از ابتدای سال 92 تا پایان شهریور 93 انجام گرفت. ابتدا افراد مشکوک به عفونت بیمارستانی تحت بررسی قرار گرفتند. از این بیماران نمونه بالینی مناسب تهیه گردید. سپس آزمایش مستقیم، کشت و آزمون های باکتریولوژیک اختصاصی بر روی نمونه ها صورت گرفت و در نهایت، اطلاعات مزبور تجزیه و تحلیل آماری شد.
نتایج: میان عفونت های بیمارستانی ناشی از اشریشیاکلی با عفونت های ناشی از سایر باکتری ها، بجز آسینتوباکتر بومانی، اختلاف آماری معنی داری مشاهده گردید و بین عفونت های ادراری بیمارستانی با سایرعفونت ها و نیز میان مبتلایان بستری در بخش مراقبت های ویژه این دو بیمارستان با افراد بستری در سایر بخش ها، اختلاف معنی داری وجود داشت ( 05/0> P ).
بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که طولانی شدن مدت اقامت بیمار در بیمارستان خصوصا در بخش مراقبت های ویژه و نیز استفاده مکرر از ابزارهای تهاجمی نظیر کاتترهای عروقی و دستگاه ادراری از مهم ترین علل ابتلای بیماران به عفونت های بیمارستانی بوده اند.
 
متن کامل [PDF 1789 kb]   (1879 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: مقالات کامل
دریافت: 1396/8/2 | پذیرش: 1396/9/5 | انتشار: 1396/9/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.