سابقه و هدف:. ژلاتین و کیتوسان به عنوان بیوپلیمرهای زیست سازگار و زیست تخریب پذیر شناخته شده اند. این بیو پلیمرها اخیرا" در مهندسی بافت بسیار مورد توجه قرار گرفته اند.

مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه مروری (Review Article) می باشد که با جستجوی منابع اینترنتی معتبر به بررسی شناخت و کاربرد داربست های  پلیمری در زمینه های مختلف پزشکی پرداخته است.

نتیجه گیری :پلیمرهای زیستی مانند ژلاتین-کیتوسان می تواند به عنوان مدلی مناسب از یک داربست زیست تخریب پذیر در مهندسی بافت و سلول درمانی مورد استفاده قرار گیرد.