هدف از پژوهش حاضر مقایسه رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی بین نظامیان ورزشکار و نظامیان غیر ورزشکار می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نظامیان ورزشکار شاغل در ارتش جمهوری اسلامی ایران است. که تعداد 90 نفر (45 نفر ورزشکار و 45 نفر غیرورزشکار) از نظامیان به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای و ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامهرشد اجتماعی وایتزمن (1981)، ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1990)ومقیاس خودکارآمدی شرر (1982) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 17_spssو تحلیل t برای گروه‌های مستقل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین نظامیان ورزشکار و نظامیان غیرورزشکار از لحاظ متغییرهای رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>P)، به عبارت دیگر این متغییرها در نظامیان ورزشکار بالاتراز نظامیان غیرورزشکار بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ورزش و انجام تمرینات منظم بر وجوه مختلف شخصیتی و روان‌شناختی همچون رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی و خودکارآمدی تاثیرگذار است.

واژه‌های کلیدی: رشد اجتماعی، ابرازگری هیجانی، خودکارآمدی، نظامیان ورزشکار

متن کامل [PDF 102 kb]   (839 دریافت)