مقدمه: با توجه به بالا بودن آمار تصادفات در ایران، نوزادان احتیاج به انتقال سریع به مراکز درمانی دارند. انتقال هوایی سریعترین راه رسیدن به این مراکز است. مدیریت تروما در نوزادان نسبت به بزرگسالان به علت تفاوت در فیزیولوژی و آناتومی متفاوت است. این مقاله با هدف بررسی توجهات انتقال هوایی نوزادان نگارش شده است.
مواد و رو شها: این مقاله مروری با جست و جوی مطالعات مربوطه تا سال 2016 در پایگا ههای ،googlescholar ،science direct SID ،pubmed و 2 کتاب تخصصی در زمینه نوزادان نوشته شده است.
نتایج: مهم ترین توجهات انتقال هوایی در نوزادان شامل ارتفاع، تغییرات فشار، اثرات حرکت، صدا و لرزش، اکستوباسیون و نشت هوا در ریه است. در ارتفاعات نیاز به O2 افزایش می یابد و فشار نسبی O2 کاهش می یابد و نوزادان در خطر پیشرفت هیپوکسی هستند. برای جلوگیری از انتشار مجدد سریع گازها که خطر پنوموتوراکس و آمبولی هوا را افزایش می دهد، صعود و فرود باید آهسته باشد. افزایش فشار اتمسفر باعث انبساط گازها میشود و این گازهای به دام افتاده باعث آنترکولیت نکروزان و انسداد روده می شوند. بنابراین لازم است ( NGT (Nasogastric Tube تعبیه گردد، برای کاهش فشار هوا ممکن است توراکوسنتز نیاز باشد، در طی فرود جهت برابرسازی فشار در لوله استاش از پستانک و از محافظ گوش جهت کاهش آسیب شنوایی استفاده میشود، از تشک برای به حداقل رساندن لرزش در انکوباتور و چشم بند نیز برای کاهش آسیب بینایی استفاده می گردد. در طی جابجایی می بایست ستون فقرات نوزادان بی حرکت نگه داشته شده و ابزارهای گرم کننده جهت پیشگیری از هیپوترمی وجود داشته باشد. علاوه بر این ها ترکیب تیم انتقال نوزادان متشکل از متخصص نوزادان، پرستاران نوزادان و هدایت کننده بالینی هستند که گواهینامه و صلاحیت و دانش کافی در زمینه نوزادان را داشته باشند.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به این که نوزادان در گرو ههای آسیب پذیر قرار دارند، مراقبت های خاصی حین انتقال هوایی نیاز دارند. با توجه به عدم بررسی موضوع انتقال هوایی نوزادان ترومایی در ایران پیشنهاد م یگردد این موضوع در اولویت بررسی سازمان های مربوط قرار گیرد.
References
1. Soreide K.. Epidemiology of major trauma. Br J Surg 2009;96(7):697-8.
2. Essebag V, et al. Air medical transport of cardiac patients. Chest 2003;19:37-45.
3. Phillips M, et al, Helicopter transport effectiveness of patients for primary percutaneous coronary intervention. Air Med J 2013;32(3):144-52.
4. Gearhart PA, Wuerz R, Localio AR. Cost-effectiveness analysis of helicopter EMS for trauma patients. Ann Emerg Med 1997;30(4):500-6.
6. Medical aspects of transportation aboard commercial aircraft. JAMA 1982;247(7):1007-11.
7. Khurana H, Mehta Y, Dubey S. Air medical transportation in India: Our experience. J Anaesthesiol Clin Pharmacol 2016;32(3):359-63.
9. Verklan M, Terese, Walden M. Core curriculum for neonatal intensive care nursing. Elsevier Health Sciences. 2014.
10. Fenton A, A. Leslie, Skeoch C. Optimising neonatal transfer. Archives of Disease in Childhood-Fetal and Neonatal Edition 2004;89(3):215-9.
12. Bowman E, Roy R. Control of temperature during newborn transport: an old problem with new difficulties. Journal of paediatrics and child health 1997;33(5):398-401.
14. Johnson M, Owers J, Horwood P. Air transport of infants in Newfoundland and Labrador. Canadian Medical Association Journal 1978;119(2):127.
15. Buckland L, et al. Excessive exposure of sick neonates to sound during transport. Archives of Disease in Childhood-Fetal and Neonatal Edition 2003;88(6):513-6.
16. Campbell AN, et al. Mechanical vibration and sound levels experienced in neonatal transport. American journal of diseases of children 1984;138(10):967-70.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |